#прашчальнаесловапрэзидэнта
В социальных сетях белорусы запустили необычный флешмоб. Его участники под хештегом #пращальнаесловапрезидента фантазируют на тему того, что сказал бы Александр Лукашенко в случае их смерти от коронавируса.
Дело в том, что в Беларуси по состоянию на 4 апреля от COVID-19 официально умерли 5 человек. Смерти двоих из них прокомментировал глава государства. Однако, об умерших Лукашенко высказывается не как о жертвах пандемии, а как будто они сами виноваты, так как имели множество хронических заболеваний и не хотели сидеть дома.
Подборка:
Андрей Горват:
«Мне эта ўсё, што ён пісаў, не очэнь нравілась. Как-та абрывачна. Сначала я слядзіў, патом запутаўся, што к чэму. Но я ж не запрэшчаў. Я ево ешчо ў начале марта прэдупрэдзіў: «Ну не сядзі ты дома! Што ты сядзіш адзін на адшыбе! Ты ж там істашчаў. А ў цябе язвены рубец, ён можа адкрыцца ў любую мінуту. Вірус ўсё эта чуствует. Выйдзі ты на уліцу, найдзі там жэншчыну». Знаеце, жэншчына — эта лучшэе срэдства ад віруса. Я эта з самага начала гаварыў. А цяпер амерыканскія учоныя дайшлі да этава. Адзін пазваніў мне і сказаў: «Аляксандр Грыгор'евіч, як вы дагадалісь? Мы два месяцы думалі, а вы даўно зналі».
Aлесь Пилецкий:
«Госпадзі, нашлі а ком скарбець. 36 лет, ні кала ні двара ні жэншчыны. Всю жызнь клеветаў вціхара в інтэрнэце. Із дзерэўні какой та, пастаянна шлялся то тут то там. То в Афрыке, то в Гімалаях, то ешчо гдзе-та. Плацкартам чэрэз Расію паехал. Плацкартам, с чучмекамі эцімі в адном вагоне трое сутак, нармальны? Яснае дзела што заразіўся. За БАТЭ балеў. Нет, штобы за Дзінама хоць. Так он за эціх печных, как дурачок. А работаў знаеце гдзе? Дажэ стыдна і вспамінаць».
Aлесь Плотка:
«Иво радзицели пытались к земле прыучыць, но он жэ все по сходкам этим, по семинарам амерыканским. Ну и вот. Не уберэгли. А ведзь мог если не Вайну и Мир, то хаця бы Новую Зямлю какую написать. Но это жэ надо пожить в Калинкавичскам раёне, з жэншчынай нашай, если не з даяркай, то хаця бы з библияцекаршай, раз ты ужэ таки инцилигент. Но нет, не захацеу. И вот рэзультат. Некава виниць кроме сибя самаво. Не ка ва».
Кристина Бандурина:
«А што ана хацела? Дахадзяга, 56 кілаграм, імуніцет ні к чорту, а ана... сцішкі эці сваі папісывает! Ведзь сказалі жэ чэлавечэскім языком: ні напрагай галовушку, усохнет мозг — дзела труба. Сідзі дома і памалківай. А то как пайдзёт эта зараза, не дай бог, па людзям, мы ужэ ні астановім. Іканоміка ляжэт, еслі ўсе начнут сціхі пісаць. А нам этава нінада! І вот пашла жэ. Напісала. Не выдзержала, бедалага».
Анна Северинец:
«А гэтая... Ну я тут ваабшчэ не знаю, как эта ўсё вам адкаменціраваць. Работу мы ёй далі, дажа дзяцей на каранцін не пасадзілі, хадзі работай, дача дажа ў яе была, а толька как яна іспользавала гэту дачу? От мне сказалі: ні козачак у яе там не было, ні трактара. Хадзіла толькі па этай... як гэта... ну мы яшчэ ўсёй краінай будавалі для яе, усім гасударствам.. Ну бібліацека жа! Сядзела ў бібліацеке этай, нябога. Яна ж дажа вагой да 135 кг не дацягвала, жыві і радуйся, а яна вазьмі і памры. Эта яна спецыальна, я гэтых Севярынцаў ведаю, яны як ворагі ўсё ўрэмя. Дажа памруць — дык нашкодзяць».
Инна Берникович:
Аб ней я ваабшчэ гаварыць не хачу. І памагла цібе эта маска? Памог цібе каранцін? Граматная сільна, а я прэдупрэждал – не сідзі в кварцірэ, прыедзь в кабыльнік і патрасі гной на палях, вірус в такіх условіях не водзіцца, он жэ не дурак какой-нібудзь. І граніцы для вас адкрылі, нет, не хочэт, паразіт на целе обшчэства. Па-чэснаму, ана умерла ат абжыранія, сідзела, паглашчала всякіе дзікасці, ешчо і слова какое прыдумала атвраціцельнае для макарон – пааааста! Вот ад цібя і асталась адна паста. Но все равно жалка, жэншчына все-такі, какой-нікакой – а чэлавек.